NIE nienawiści

Dzić chciałabym poruszyć niezbyt wesoły temat. Zmusiły mnie do tego ostatnie wydarzenia w Polsce, pierwsze to fala nienawistnych komentarzy pod postem jednego z polskich raperów a drugie to zniszczenie meczetu w Kruszynianach.

Raper polski daje na swój profil zdjęcie swojej żony i dziecka, którzy mają ciemniejszą skórę, a pod zdjęciem ukazują się komentarze o tak niskim i podłym poziomie, że nie będę ich cytować na moim blogu. Niegodne one są człowieka mającego choć ziarenko jakiś wartości w sobie. tu możesz poczytać

Chciałam się zapytać, co się dzieje z naszą młodzieżą polską? Czy wynoszą to z domów, czy raczej uczy ich tego ulica? Osobiście w głowie mi się nie mieści jak można być aż tak podłym i nienawidzieć kogoś kogo się nawet nie zna, bo ma inny kolor skóry, czy wyznaje inną religię? Może czas się zatrzymać i zastanowić, co źle robimy, że coraz więcej w Polakach jest niechęci do inności? Co komu przeszkadza inny kolor skóry, czemu czuje się lepszy od tego z ciemniejszą skórą? Czemu komuś przeszkadza kobieta ubrana w hijab, czy nie byłoby lepiej poznać taką osobę i przekonać się, że to taki sam człowiek jak wy?

Nie wiadomo kto zniszczył meczet, ale pewne jest, że jest to akt wandalizmu. Pozytywnym akcentem tego wszystkiego jest to, że jest wielu ludzi, którzy potępiają takie działanie. Przyznam, że jeszcze nigdy nie czytałam tylu pozytywnych komentarzy pod artkułem dotyczącym muzułmanów. Kiedy np. podpalono meczet w Gdańsku trudno było znaleźć jakiś pozytywny komentarz, ginęły w gąszczu nienawistnych wypowiedzi, tak jakby ludzie znależli okazję, aby wylać całą żółć jaką trzymają w sobie.

Nadzieja jednak jest w ludziach, którzy nie chcą żyć nienawidząc innych, bo nienawiść do kogokolwiek jest więzieniem dla duszy.

Bardzo się cieszę, że istnieją tego rodzaju innicjatwy jak ta bez nienawiści.

Oby było nas coraz więcej, ludzi, którzy chcą  i żyją bez nienawiści. Bo to, że mamy inne poglądy nie oznacza, że musimy się nienawidzieć.

Peace&Love

Ramadan Karim dla wszystkich polskich muzułmanów :-)

w tramwaju

rzeźba ludowa, wiano.eu

Kilka dni temu jechałam do koleżanki. Najczęściej korzystam z naszej polskiej komunikacji miejskiej, więc i tym razem jechałam tramwajem. Do tramwaju weszła starsza Pani, miała zawiązaną chustkę na głowie jak kiedyś moja babcia:-) Nie zauważyłam, aby mi się przyglądała, tym większe było moje zdziwienie kiedy podeszła do mnie i zapytała się:

-A wy z jakiego kraju jesteście?

Ja:

-z Polski

Pani chyba nie dosłyszała i zapytała się:

-z Wietnamu??

Ja na to uparcie i troszkę głośniej mówię, że:

-z Polski

Moja rozmówczyni jednak była bardziej uparta niż ja i mówi głosem pewnym siebie:

-z Japonii??

Ja natomiast, powstrzymując się od śmiechu, dałam za wygraną i potwierdziłam:

-Tak, z Japonii:-)

Pani zadowolona z siebie zapytała się na koniec:

-A do was to tam samolotem się leci?

Ja:

-Tak, proszę Pani :-)

Ludzie obok nieźle się uśmiali, mi Pani poprawiła humor, pierwszy raz ktoś nie powiedział, żem z arabskich krajów. Trzeba przyznać, że ta Pani była wyjątkowa i orginalna:-)

Pozdrowienia dla Pani z tramwaju.

komentarze

Widzę, że mój blog poruszył heiterów, a szczególnie post o tym, że jestem Polką. Widzę wielkie poruszenie w ulu. Niestety muszę Państwa zmartwić, że mimo waszych sprzeciwów i tak byłam, jestem i będę Polką i nikt i nic tego nie zmieni. Prawo polskie gwarantuje mi swobodę wyznania a Państwo zabraniając mi tego łamią to prawo. Gdybyście drodzy hejterzy mieli jeszcze jakieś wątpliwości, prosze zapoznać się z polskim prawem.

Problematyka wolności sumienia i wyznania (religii) jest uregulowana w Polsce przede wszystkim w Konstytucji z 2 kwietnia 1997 r.  Jest także zagwarantowana w umowach międzynarodowych. Mowa to zwłaszcza o Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych oraz o Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności.

W polskim prawie obok Konstytucji kwestię tą regulują: ustawa o gwarancji wolności sumienia i wyznania. Obowiązują także ustawy określające status poszczególnych związków wyznaniowych uchwalonych na podstawie umów zawartych przez Radę Ministrów z przedstawicielami.

Wolność sumienia i religii to swobodny wybór własnego światopoglądu. Bez jakiejkolwiek ingerencji ze stron władzy państwowej, ani osób trzecich. Wolność wyznania to prawo do reprezentowanie swojego światopoglądu oraz postępowania w zgodzie z własnym sumieniem.

Z wolności sumienia i wyznania korzystają obywatele polscy, cudzoziemcy i bezpaństwowcy. Mają oni prawo do wolności na równych zasadach.

 Elementami wolności sumienia i religii są:

• swoboda wyboru przekonań,
• wolność praktyk wykonywanych publicznie i prywatnie,
• prawo do wychowania dzieci zgodnie ze swoim światopoglądem,
• prawo do milczenia w sprawie religii,
• wolność tworzenia zrzeszeń religijnych,
• wolność tworzenia wspólnych zrzeszeń przez różne związki religijne.

Wolność wyznania i sumienia według:

a) Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka:
Art. 18
Wszyscy ludzie mają prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania. Prawo to obejmuje swobodę zmiany wyznania (wiary) oraz swobodę głoszenia swego wyznania (wiary) indywidualnie lub wraz z innymi ludźmi, publicznie lub prywatnie, poprzez nauczanie, praktykowanie, uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajów.
Artykuł 19
Każdy człowiek ma prawo do wolności opinii i wyrażania jej. Prawo to obejmuje swobodę posiadania niezależnej opinii, poszukiwania, otrzymywania i rozpowszechniania informacji i poglądów wszelkimi środkami, bez względu na granice.
b) Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych
Artykuł 18
1. Wszyscy mają prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania. Prawo to obejmuje wolność posiadania lub przyjmowania wyznania lub przekonań według własnego wyboru oraz do uzewnętrzniania indywidualnie lub wspólnie z innymi ludźmi, publicznie lub prywatnie, swej religii lub przekonań przez uprawianie kultu, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie. 

 Konwencjia o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności

Artykuł 9
1. Każdy człowiek ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania. Prawo to obejmuje wolność zmiany wyznania lub przekonań oraz wolność uzewnętrzniania indywidualnie lub wspólnie z innymi ludźmi, publicznie bądź prywatnie, swego wyznania lub przekonań przez uprawianie kultu, nauczanie, praktykowanie i czynności rytualne.

Tato

Dzisiejszy wpis dedykuję mojemu tacie. Tato, to mój największy obrońca, odkąd jestem muzułmanką walczy z ignorancja ludzką na temat islamu.

Ze względu na rodzaj swojej pracy każdego dnia spotyka różnych ludzi. Ma misję uświadamiania ludziom, że muzułmanie to normalni ludzie, że są ci dobrzy i ci żli, mądrzy i głupi, jak w każdym zakątku świata. Ludzie przychodzą do niego i nieświadomi, że jego córka to muzułmanka zaczynają nagonkę na muzułmanów. Może was to zdziwi, może nie, ale coraz częściej są ludzie, którzy o wszystko, co złe winią muzułmanów. Muzułmanie stali się kozłem ofiarnym, tak jak wcześniej Żydzi. Wszyscy dobrze wiemy, do czego są zdolni ludzie w swojej ślepej nienawiści, wyłącza się im samodzielne myślenie i zaczynają powtarzanie jak mantrę te same oskarżenia, w które ostatecznie zaczynają wierzyć. I takie osoby są pewne, że mój tato zacznie kiwać potwierdzająco głową. Jakie jest ich zdziwienie kiedy słyszą, że córka owego Pana jest muzułmanką i że bezmyślnie powtarzają farmazony. Wychodzą od mojego taty uświadomieni i świat pewnie przewraca im się do góry nogami ;-)

Czasem przychodzą kobiety, które słysząc, że córka ma męża muzułmanina robią wielkie oczy z przerażenia i zawsze zadają te same pytanie: "Czy Pan się nie boi?" Tato wtedy odpowiada z dumą, że jego córka jest szczęśliwa w małżeństwie, a zięć jest dobrym mężem. Wówczas mówią: " No tak, jest dobry, bo są w Polsce, ale gdyby pojechała tam do niego to"...i tutaj padają najstraszniejsze wizje zasłyszane w programie "Rozmowy w toku". Kiedy jednak dowiadują się, że córka mieszkała przez dłuższy okres w kraju męża i nie zauważyła zmian, wtedy buzia się im zamyka.

Kiedyś mój synek musiał iść do szpitala, a mój mąż spał z nim w szpitalu. Był atrakcją na oddziale dziecięcym, ponieważ był jedynym tatą opiekującym się dzieckiem, no i był Arabem. Kiedy mój tato odwiedzając wnuczka spytał się o coś Panią w recepcji, ona z ciekawości zapytała jakim mężem jest Pana zięć. Tato lubiąc sobie żartowac, odpowiedział:

"Jest dobry, ale ma jedną wadę."

 Pani nastawiła ucho zaciekawiona i powiedziała: "A jaką???"

 Tato odpowiedział: "Nie pije alkoholu."

 Recepcjonistka była wielce zawiedziona taką odpowiedzią :-)

Co tu dużo mówić moi rodzice to Super rodzice przez WIELKIE S. Zawsze mnie wspierają i mogę na nich liczyć w każdej sytuacji, mimo że przewróciłam ich życie do góry nogami. Ale są szczęśliwi, że odnalazłam spokój i szczęście i dlatego mnie w tym wspierają. Widzą, że islam dobrze na mnie wpływa, że daje mi szczęście i spełnienie, że odnalazłam swoją wiarę. Zawsze byłam wierząca, moi rodzice wpoili mi wiarę w Boga i miłość do Niego, modliłam się swoimi słowami, bo czułam, że Bóg jest Jeden i do Niego trzeba się modlić. Islam jest dla mnie naturalny, jest tym w co zawsze wierzyłam. Jest dla mnie drogowskazem jak żyć i czcić Boga.

Już niedługo...Ramadan.

Juz niedługo, już za chwilę muzułmanie na całym świecie rozpoczną 29/30 dniowy post Ramadanowy. Post zaczyna się wraz z rozpoczęciem nowego miesiąca księżycowego Ramadanu i kończy się w chwili zakończenia tego miesiąca. Początek i koniec Ramadanu jest uzależniony od faz księżyca. Każdego roku Ramadan rozpoczyna sie około 11 dni wcześniej niż poprzedniego roku.

Bóg powiedział, że wszystkie uczynki jakie człowiek robi sa dla niego samego, natomiast post jest tylko dla Boga. Czas Ramadanu jest prawdziwym sprawdzianem charakteru i wiary człowieka. Od świtu do zachodu słońca powstrzymujemy się od jedzenia i picia, nie jest to łatwe, szczególnie w tak długie dni jakim jest sezon letni, ale dla Boga, człowiek jest w stanie pokonać swoje ludzkie słabości i pragnienia, tak naprawdę tylko dla Niego. Nikt nie jest w stanie nas sprawdzić, czy naprawdę pościmy, czy jednak podjadamy w ukryciu. Jedynie Bóg wie, czy naprawdę utrzymujemy post.

Po miesiącu poszczenia człowiek czuje się mocniejszy i dumny, że udało mu się, że jest silny i że jak Bóg da czeka go za to nagroda. Ramadan pokazuje nam, co to znaczy czuć głód i pragnienie, wzbudza u nas empatię dla biednych ludzi oraz wdzięczność Bogu za to, co mamy. Podczas Ramadanu jesteśmy zachęcani do czynienia jeszcze więcej dobrych uczynków i aktów czci niż zwykle. Ten miesiąc powinien być dla nas trampoliną do zmiany naszego życia na lepsze, aby stać się lepszym człowiekiem.

Ramadan kończy się świętem (Eid), które trwa trzy dni, jest to czas radosny i rodzinny. Każdy ubiera swoje najlepsze ubranie i idzie na modlitwę do meczetu. Cieszymy się wspólnie, że udało nam się przepościć cały miesiąc i liczymy na nagrodę u Boga. Dzieci dostają prezenty, przygotowuje się poczęstunek i wszyscy się odwiedzają. Dzieci przez cały miesiąc czekają z niecierpliwością na Eid, przygotowujemy ozdoby, planujemy prezenty,dzieci uczą się, że czasem trzeba poczekać, że nie wszystko można mieć odrazu, trzeba sobie zapracować dobrym zachowaniem itp 

Kiedy kończy się Ramadan, na Eid przed modlitwą, obowiązkiem muzułmanina jest zapłacić (jako jedzenie) dla biednych jałmużnę (ZAKAT al Fitr), aby i oni mogli mieć miłe święta.

Oczywiście dzieci nie poszczą, jedynie osoby w pełni świadome swoich czynów. Kobiety w ciąży, osoby starsze, chore, podróżujące nie muszą pościć. Bóg nie chce naszej szkody, jedynie chce, abyśmy wzmocnili naszą wiarę i poddanie Jego woli.

Jestem Polką!

zdjęcie jest własnością "Islam w Polsce"

Czy to sie komuś podoba czy nie jestem Polką i muzułmanką w jednym. Bycie muzułmanką w niczym mi nie przeszkadza  czuć sie Polką.

Jeśli ktoś nie znałby jeszcze prawa naszej polskiej konsytucji odnośnie mniejszości to poniżej podaję link.

Prawa mniejszości


Do podstawowych praw mniejszości narodowych, gwarantowanych prawem polskim należą:

• zakaz dyskryminacji oraz istnienia organizacji, których program lub działalność zakłada albo dopuszcza nienawiść rasową i narodowościową;
• wolność zachowania i rozwoju własnego języka;
• wolność zachowania obyczajów i tradycji oraz rozwoju własnej kultury;
• prawo do nauki języka i w języku mniejszości;
• prawo do nieskrępowanej możliwości praktyk religijnych;
• prawo do tworzenia własnych instytucji edukacyjnych, kulturalnych oraz takich, których celem jest ochrona tożsamości religijnej;
• prawo do uczestnictwa w rozstrzyganiu spraw dotyczących własnej tożsamości narodowej;
• preferencje wyborcze dla komitetów wyborczych organizacji mniejszości.